میگوها منبع غنی از پروتئین با کیفیت بالا و درعین حال کم کالری هستند. آنها همچنین دارای اسیدهای چرب ضروری مانند اسیدهای چرب اُمگا-۳ هستند. از سوی دیگر این موجودات دریایی
کوچک تأمین کننده مقادیر مناسبی از مواد معدنی مانند سلنیوم، آهن، روی، فسفر و منیزیم و نیز ویتامینهایی مانند D، B12 و نیاسین (یکی از ویتامینهای گروهB) برای بدن هستند.
تأثیر مواد مغذی موجود در میگو بر بدن انسان
سیستم قلبی- عروقی:
میگو با داشتن مقادیر بسیار خوبی از ویتامین B12 به کاهش سطح خونی هموسیستئین که یکی از عوامل خطر مهم بیماریهای قلبی- عروقی است، کمک میکند.
علاوه بر آن، اسیدهای چرب اُمگا-۳ میگو به دلیل داشتن خاصیت ضدالتهابی و توانایی در جلوگیری از تشکیل لخته خون، میتوانند در پیشگیری از بیماریهای قلبی موثر باشند. همچنین این اسیدهای چرب با تأثیر بر جریانهای الکتریکی قلب میتوانند به پیشگیری از آریتمیهای قلبی (بینظمی ضربانهای قلب) کمک کنند. از جمله اثرات دیگر اسیدهای چرب اُمگا-۳ (هم با منشاء گیاهی و هم با منشاء حیوانی)، تأثیر احتمالی آنها در کاهش فشارخون بالا میباشد.
برای افراد دارای پرفشاری خون، هر میلیمتر جیوه کاهش در فشارخون، حائز اهمیت است، بنابراین ممکن است تأثیر مصرف هر کدام از مواد مغذی موثر در این زمینه به تنهایی کم باشد، ولی تأثیر مجموعه آنها به طور همزمان، میتواند موجب چند میلیمتر جیوه کاهش در فشارخون شود. برای دستیابی به این منظور، تا حد امکان سبزیها، میوهها و غلات کامل (به دلیل داشتن فیبر غذایی، مواد معدنی مثل پتاسیم، پروتئین گیاهی و سایر مواد مغذی) را در برنامه غذایی روزانه خود بگنجانید. همچنین منابع غذایی اسیدهای چرب اُمگا-۳ را بیشتر مصرف کنید.
ترکیبات سرطانزا:
میگو یک منبع غنی سلنیوم میباشد. نتایج تحقیقات بر روی حیوانات نشان داده است که ارتباط معکوسی بین دریافت سلنیوم و بروز سرطان وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش دریافت منابع غذایی حاوی سلنیوم، احتمال بروز سرطان در حیوانات کمتر میشود، زیرا سلنیوم برای کارکرد صحیح بعضی ترکیبات بدن که به منظور غیرفعال کردن مواد مضر و سرطانزا به کار میروند ضروری است، بنابراین در صورت کمبود آن، مولکولهای سرطانزا غیرفعال نشده و موجب آسیب رساندن به سلولهای بدن میشوند.
عملکرد مغز:
اسیدهای چرب ضروری موجود در غذاهای دریایی (نظیر ماهی و میگو) احتمالاً میتوانند در کاهش زوال عقل مرتبط با افزایش سن موثر باشند. همچنین دیده شده افرادی که در رژیم غذایی خود از منابع غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا-۶ (مانند گوشتهای قرمز و روغنهای گیاهی ذرت، بادام زمینی، گلرنگ و آفتابگردان) نسبت به منابع غذایی اسیدهای چرب امگا-۳ (مانند ماهی، میگو، روغنهای گیاهی مثل کلزا یا بزرک و مغزهایی مثل گردو) بیشتر استفاده میکنند، نه تنها به سمت آسیبهای التهابی میروند، بلکه زمینه ایجاد افسردگی هم در آنها بیشتر میشود.
بنابراین به نظر میرسد رژیمهای غذایی غنی از اسیدهای چرب اُمگا-۳، احتمالاً میتوانند حالات روحی را بهتر کرده، افسردگی را کاهش دهند، به همین جهت پیشنهاد میشود افراد افسرده منابع غذایی آن (به ویژه منابع دریایی) را حداقل ۳ بار در هفته مصرف کنند.
