برجستگی‌های کوچک دردناکی در کف دست ایجاد می شود. این وضعیت موجب می شودبتدریج انگشتان دست از حالت طبیعی خارج شده و در نتیجه نتوان آنها را براحتی خم کرد.با راهنمایی پزشک از یک راهکار درمانی برای رفع این مشکل که در انجام کارهای روزمره که محدودیت‌هایی را ایجاد کرده است، استفاده کرد.گفته‌ها و ناگفته‌های بیماری از زبان پزشک
با توجه به تغییرات ایجاد شده در بافت کف دست می‌توان گفت این فرد به بیماری انقباض دوپویترن (Dupuytren) مبتلا شده است.
در این بیماری بافت کف دست که در زیر پوست قرار دارد، آسیب می‌بیند.
به عبارت دیگر، بافت این قسمت از کف دست قابلیت ارتجاعی و انعطاف‌پذیری خود را از دست داده و متورم می‌شود. بیماری دوپویترن از جمله بیماری‌هایی است که به ضخیم شدن بافت زیر پوست کف دست و انگشتان منجر می‌شود. در زیر پوست کف دست بافت محکمی وجود دارد که گاهی بدون هیچ علت مشخصی ضخامت این بافت افزایش یافته و طول آن کم می‌شود و در نتیجه به علت ایجاد چنین تغییراتی تعدادی از انگشتان دست در وضعیت خمیده قرار می‌گیرند. بر اساس بررسی‌های انجام شده، شیوع این بیماری در مردان در مقایسه با زنان
بیشتر است.
معمولا آغاز بیماری بسیار کند و تدریجی است. ابتدا برجستگی‌های کوچک دردناکی در کف دست بیمار ایجاد می‌شود. البته درد در این بیماری موقتی است و پس از مدتی با پیشرفت بیماری از بین می‌رود. در مراحل پیشرفته‌تر بیماری، نوارهای ضخیم و سفتی در پوست کف دست ایجاد می‌شود که براحتی قابل لمس است.
به این ترتیب بتدریج یک یا چند انگشت خم شده و به همان شکل باقی می‌ماند. گرچه این بیماری تقریبا شیوع زیادی دارد، اما علت آن همچنان ناشناخته است. بسیاری از پزشکان معتقدند ایجاد جراحت در دست یا استفاده بیش از حد از دست‌ها می‌تواند عامل بیماری باشد. احتمال بروز بیماری در افرادی که به هر علتی آسیبی در دستشان ایجاد شده به مراتب بیشتر است.
علاوه بر این، ممکن است ایجاد اختلال در خونرسانی به کف دست نیز عاملی برای بروز بیماری باشد که با افزایش سن تشدید می‌شود. بیماری‌هایی مانند دیابت و گرفتگی عروق قلبی نیز می‌تواند در افزایش احتمال ابتلا به بیماری تاثیرگذار باشد. عوامل وراثتی نیز در این میان چندان بی‌تاثیر نیست. البته به این معنی نیست که اگر پدر یا مادر خانواده به این بیماری مبتلا باشد حتما فرزندان آنها هم به این بیماری مبتلا می‌شوند، اما احتمال بروز بیماری در آنها به مراتب بیشتر است.
افراد مبتلا به بیماری صرع نیز در معرض ابتلا به انقباض دوپویترن هستند. در مواردی که علائم بیماری شدید نباشد و محدودیتی برای فرد ایجاد نکند، نیاز به درمان جدی نیست، اما اگر انقباض بافت کف دست موجب ایجاد ناراحتی و محدودیت‌هایی برای بیمار شود، باید تحت عمل جراحی قرار گیرد تا بافت ضخیم شده برداشته شود.
پس از عمل جراحی تا مدتی دست متورم می‌شود و از این رو گاهی برای تقویت عضلات و انگشتان، فیزیوتراپی ضروری است. به این ترتیب تاندون‌ها می‌توانند بار دیگر بدون وجود محدودیت، کنترل انگشتان را در دست گیرند، اما درمان این بیماری قطعی نیست و گاهی بافت آسیب‌دیده با گذشت زمان متورم و ضخیم شده و موجب بازگشت عوارض بیماری می‌شود.
جام جم
